Grenswaarden zijn wettelijk bepaalde maximale concentraties van bepaalde stoffen die niet mogen worden overschreden in watermonsters. Deze waarden zijn vastgesteld om het milieu, de volksgezondheid en de werking van industriële processen te beschermen. Ze zijn van toepassing op drinkwater, proceswater en afvalwater dat in het milieu wordt geloosd.
Hardheidsstabilisatoren zijn chemische additieven die worden gebruikt bij industriële waterbehandeling om de vorming van slecht oplosbare kalk- en magnesiumverbindingen te voorkomen. Deze stoffen werken door de kristallisatie van hardheidsvormers zoals calciumcarbonaat (CaCO₃) of magnesiumhydroxide (Mg(OH)₂) te remmen. In plaats van grote kristallen die moeilijk te verwijderen zijn, zijn de
Een opvoerinstallatie is een watertechnologisch systeem dat afvalwater of afvalwater uit laaggelegen gebieden zoals kelders of onder het rioolniveau naar het rioolnetwerk of andere afvalwaterleidingsystemen transporteert. Het is onmisbaar in gebouwen en industriële installaties waar het afvalwater niet door natuurlijke hellingen kan worden afgevoerd. Hefsystemen worden gebruikt
Een lift is een technisch systeem dat vloeibare media zoals afvalwater of rioolwater van lager gelegen gebieden naar hoger gelegen leidingnetwerken transporteert. Het is een essentieel onderdeel van waterbeheer en afvalwatertechnologie en wordt overal gebruikt waar natuurlijke gradiënten voor afvalwaterafvoer ontbreken of ontoereikend zijn.
Homogeniseren verwijst naar het proces waarbij verschillende stoffen of fasen gelijkmatig worden verdeeld in een medium. Het doel is om een uniforme consistentie of samenstelling te verkrijgen. In de water- en afvalwatertechnologie wordt homogenisatie gebruikt om te zorgen voor een gelijkmatige verdeling van vaste stoffen, organische ladingen of chemische additieven voordat het water wordt behandeld.
Definitie en chemische principes Waterstofcarbonaat (HCO₃-), ook bekend als bicarbonaat, is het geconjugeerde base-anion van koolzuur (H₂CO₃). Het wordt gevormd in wateroplossingen door de reactie van koolstofdioxide (CO₂) met water (H₂O), wat leidt tot koolzuur dat gedeeltelijk dissocieert tot waterstofcarbonaat. Chemisch gezien is het een belangrijke buffercomponent die pH-schommelingen minimaliseert.
Hydrofiliteit beschrijft de eigenschap van een stof om water aan te trekken of op te lossen in water. Hydrofiele moleculen hebben polaire groepen, zoals hydroxyl (-OH), amine (-NH₂) of carboxylgroepen (-COOH), die waterstofbruggen kunnen vormen met watermoleculen. Deze eigenschap onderscheidt hen van hydrofobe moleculen, die water afstoten en in plaats daarvan apolaire bindingen vormen met watermoleculen.
Hydrofobie beschrijft de eigenschap van moleculen of materialen om water af te stoten. Hydrofobe stoffen hebben geen of slechts enkele polaire groepen, wat betekent dat ze geen waterstofbruggen kunnen vormen met watermoleculen. In plaats daarvan geven ze de voorkeur aan interactie met andere hydrofobe stoffen. Voorbeelden van hydrofobe moleculen zijn koolwaterstoffen en organische oplosmiddelen zoals benzine. Technisch
Een indirecte lozer is een bedrijf dat zijn afvalwater niet rechtstreeks in een waterlichaam loost, maar via de openbare riolering in een gemeentelijke of industriële afvalwaterzuiveringsinstallatie. De Water Resources Act (WHG) en de Afvalwaterverordening (AbwV) vormen de wettelijke basis. Indirecte lozers moeten aan specifieke eisen voldoen om ervoor te zorgen dat hun afvalwater voldoet aan de
Inductieve debietmeting, ook bekend als magnetisch-inductieve debietmeting, is een meetmethode gebaseerd op het principe van elektromagnetische inductie om het debiet van elektrisch geleidende vloeistoffen in leidingen te meten. Er wordt een magnetisch veld opgewekt en wanneer de vloeistof door het magnetische veld stroomt, wordt er een spanning geïnduceerd die evenredig is met het debiet.
